Dzień życia Konsekrowanego, który przypada 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, to okazja do refleksji nad darem życia poświęconego Bogu. W tym roku obchodzony jest po raz 24. W Lublinie osoby życia konsekrowanego zostały zaproszone do archikatedry na wspólną Eucharystię. Przewodniczył jej bp Mieczysław Cisło, który tego dnia świętował 22. rocznicę swoich święceń biskupich.

Homilię wygłosił ks. Andrzej Krasowski, wikariusz biskupi ds. instytutów życia konsekrowanego. Podzielił się refleksją na temat właśnie zakończonej kolędy. − Wiele drzwi się otwierało, ale wiele też pozostawało znacząco zamkniętych. Utkwiło mi w pamięci spotkanie z panią Zofią, która opowiedziała wojenną historię swojej rodziny. Zobaczyłem w jej oczach ból, ale także lęk, który wciąż tam był − mówił ks. Andrzej. Podkreślał też, że lęk towarzyszy nam często w różnych sytuacjach. Nie chroni przed nim ani sutanna, ani habit. Być może każdy zebrany w katedrze ma jakiś niepokój.

− Ci, którzy się obawiają, niech sięgną do proroka Malachiasza, który mówi, że przyjdzie czas, gdy ziemia będzie pełna dobroci i pokoju, i nie będzie lęku. To słowo wypełniło się w Jezusie. Największe światło rozbłysło na krzyżu. Przyszły najgorsze doświadczenia i cierpienia, ale mrok nie mógł ogarnąć światłości. Przyszedł poranek zmartwychwstania i okazało się, że to światło, którego nie może pokonać żaden mrok − mówił kapłan.

Dziękując za dar powołania, zachęcał, by wpatrywać się w Jezusa i spotkać się z Jego światłością w Eucharystii i słowie Bożym.