Był bez wątpienia erudytą, człowiekiem wrażliwym, a w jego pracach odbijały się i całe Podlasie, i cała Ewangelia. Chyba najbardziej znaczącymi z jego obrazów były „Ostatnia Wieczerza” lub „Uczniowie zrywający kłosy w szabat”. Ten drugi motyw rozgrywa się w samym wnętrzu Podlasia, pośród zbóż, z których widać znajomy dach domu. Miał radosne oczy, opowiadał o sztuce i kulturze z pasją, która dodawała mu z pewnością sił. Swoją twórczością głosił katechezę o Bogu – Źródle i Sensie prawdziwego piękna. Wierzył też mocno w ludzi, potrafił o nich mówić dobrze, doceniał oznaki życzliwości i dobroci.