Dziś kapliczek raczej nie przybywa, ale te, które są, w maju przystrajane bywają świeżymi kwiatami i w wielu miejscach gromadzą ludzi, którzy przychodzą tutaj śpiewać Litanię Loretańską. – Dziś ten zwyczaj w wielu miejscach zanika. U nas też już rzadko mieszkańcy przychodzą pod kapliczkę, choć pamiętam z mojej młodości, jak na wsi przez cały maj chodziłyśmy z mamą do Matki Bożej, gdzie spotykały się głównie kobiety i dzieci, aby śpiewać litanię i pieśń „Chwalcie łąki umajone”. Obowiązkiem nas, młodszych, było przynoszenie świeżych kwiatów. Panowie na początku maja stawiali koło kapliczki ławkę zbitą z desek, by starsze osoby mogły usiąść. Potem jeden z sąsiadów przechowywał ją u siebie w stodole. Wydawało mi się to wszystko fascynujące i pachnące, bo rosnące niedaleko drzewa owocowe w maju miały piękny zapach – mówi pani Maria z Motycza.

Podobną opowieść, i to wcale nie z dawnych czasów, mogą przytoczyć mieszkańcy Dąbrowicy, którzy kilka lat temu wznowili u siebie zwyczaj wieczornych majówek. Kapliczka z figurą Matki Bożej stanęła obok posesji państwa Marii i Stanisława Wardów. To oni wraz z sąsiadami wybudowali ją, gdy okazało się, że w parafialnym kościele stawiana jest nowa kaplica dla Matki Bożej i stara figura jest do wzięcia.

– Ksiądz proboszcz zapytał mnie wówczas, czy nie chcę figurki. Powiedziałem, że bardzo się u nas przyda, bo zarówno ja, jak i moja żona mamy wielkie nabożeństwo do Maryi – mówi pan Stanisław. Wraz z sąsiadami z okolicy zbudowali kapliczkę przy drodze i tam umieszczono figurkę.

– Nasza Matka Boża wrosła w krajobraz wsi. Przejeżdżając obok, zawsze zerkamy na jej postać, przychodzimy tu na spacer, a w maju śpiewamy litanię. Czasem jest kilka osób, czasem kilkanaście. Przychodzimy niezależnie od pogody o godz. 20, by wspólnie z sąsiadami się pomodlić. To daje poczucie wspólnoty i solidarności sąsiedzkiej – mówią państwo Agacińscy.