Miejsce to położone jest u podnóża Starego Miasta, a więc w samym centrum Lublina. O jego prestiż, jakość i markę zadbali kolejni dyrektorzy.
Charakter profesjonalnego miejsca noclegowego, rozpoznawalnego w całej Polsce, nadał mu ks. Mirosław Ładniak. Dom na Podwalu to baza noclegowa dla turystów, a także osób spoza Lublina, które mogą skorzystać z eleganckich pokoi, bogato wyposażonych w sprzęt elektroniczny i klimatyzację oraz ze śniadań i innych udogodnień. Ośrodek dysponuje salami konferencyjnymi, które można wynająć na odpowiednią liczbę godzin lub dni. Dodatkowym atutem jest obszerny i bezpieczny parking, darmowy dla gości, płatny dla osób z zewnątrz. Dom na Podwalu to cały kompleks, w którego skład wchodzi niewielki, piękny i zabytkowy kościół św. Wojciecha. Dla wielu osób jest ważne, że przebywając w tym miejscu, codziennie o 8.30 mogą uczestniczyć we Mszy św. W niedziele liturgia jest tu sprawowana o godz. 9 i 11.30.
Historia kompleksu
Powstanie kościoła św. Wojciecha, a wraz z nim zespołu szpitalnego św. Łazarza, związane jest z zakładaniem w XVI wieku stowarzyszeń dobroczynnych. Do pierwszych zaliczają się Bractwo Miłosierdzia i Bractwo św. Łazarza, które powstały w Krakowie w latach 1589−1597 z inicjatywy księdza Piotra Skargi. Początki kompleksu św. Wojciecha i zespołu szpitalnego św. Łazarza w Lublinie prowadzą do lat 1599−1603, kiedy to wybudowano drewniany kościół i zespół klasztorny. Od 1737 r., niemal przez 100 lat, kościołem tym zarządzały siostry szarytki sprowadzone z Francji, które opuściły go wraz z nadejściem trudnej sytuacji gospodarczej i politycznej. Do 1923 r. kościół św. Wojciecha i cały kompleks przeżywały trudne chwile, popadając niemalże w ruinę.
W roku 1938 cały kompleks przechodzi pod opiekę sióstr kanoniczek, prowadzących tu internat i bursę. W tamtym czasie przeniesiono do świątyni na Podwalu ołtarz główny, przedstawiający scenę ukoronowania Matki Bożej (namalowany przez Stanisława Janowieckiego w 1611 r.), oraz ołtarze boczne przedstawiające św. Antoniego i ukrzyżowanie Pana Jezusa, z XVI w. W 1962 r. kościół zamieniono na rektoralny, a w roku 1976 utworzono przy nim dom rekolekcyjny. – Pierwszym dyrektorem był ks. Józef Szczypa. Według kroniki, którą dysponujemy, posługiwał tu od 1985 r. – mówi ks. Tomasz Gap, obecny dyrektor Domu na Podwalu.
Wyraź swoją opinię
napisz do redakcji:
gosc@gosc.plpodziel się