W lubelskiej pamięci zbiorowej najmocniej zapisało się bombardowanie 9 września 1939 roku, kiedy to silny atak Luftwaffe spowodował śmierć kilkuset osób, a także zniszczenia wielu budynków użyteczności publicznej i mieszkalnych. 47 bombowców Heinkel He-111 skierowało się nad centrum Lublina, choć w kilku wcześniejszych nalotach zniszczono już cele militarne, przemysłowe i komunikacyjne. Ofiarami stali się zwykli mieszkańcy miasta i uciekinierzy z centralnej Polski, jak również przedstawiciele elit społeczno-kulturalnych.

Fotografie z pierwszych dni wojny autorstwa Ludwika Hartwiga są świadectwem tragicznej epoki i indywidualnych cierpień, dokumentem historii i materiałem edukacyjnym dla młodych ludzi.

Ludwik Hartwig urodził się w 1883 roku w Kijowie. W wieku 13 lat rozpoczął praktykę czeladniczą w zakładzie fotograficznym w rodzinnym mieście. Przez następne lata zdobywał doświadczenie w Łodzi, Warszawie oraz Moskwie, gdzie w 1906 roku otworzył prywatny zakład. Po rewolucji bolszewickiej przeniósł się do Polski. Zamieszkał w Lublinie, gdzie od 1919 roku prowadził pracownię przy ulicy Namiestnikowskiej, dzisiaj Narutowicza. Od tamtego czasu na stałe związał się z miastem.

Okoliczności powstania fotografii dokumentujących zniszczenia wojennego Lublina nie są do końca znane. Do dzisiaj zachowały się cztery większe zbiory zdjęć przedstawiające zbombardowane miasto. Tworzenie fotograficznego zapisu przez Hartwiga potwierdzają jego osobiste raporty wraz z wyszczególnieniem obiektów i ulic, które fotografował.

Album wydany przez IPN wspólnie z Archiwum Państwowym jest reprintem wcześniejszych wydań, zawiera także dużo informacji o początkach wojny w Lublinie. Można go otrzymać zgłaszając się do siedziby lubelskiego IPN przy ulicy Wodopojnej.