Przestrzeń wystawiennicza poświęcona jest siedemdziesięciu czterem młodym Polkom, które w niemieckim obozie koncentracyjnym zostały poddane eksperymentom pseudomedycznym. Doświadczenia przeprowadzili niemieccy lekarze na lubelskich oraz warszawskich więźniarkach politycznych. Wszystkie kobiety poddane eksperymentom łączył fakt, że zostały skazane na śmierć wyrokiem niemieckiego sądu. Oznacza to, że o zaplanowanych działaniach wiedziały najwyższe władze III Rzeszy. Lekarzom prowadzącym eksperymenty zależało, żeby przeprowadzać je na osobach w miarę młodych i zdrowych. Dawało to większe powodzenie przy realizacji badań. Wykorzystywanie więźniów do takich praktyk zgadzało się z hitlerowską teorią, że wrogowie państwa powinni przysłużyć się Rzeszy.