Marcin − diakon. Niewysoki, z zawadiackim uśmiechem. Technik geodeta. Pasjonat polityki. Za kilka miesięcy będzie księdzem. − Do kościoła zacząłem częściej chodzić, gdy zbliżał się egzamin do bierzmowania. Wymyśliliśmy z kolegami, że jeśli zostaniemy ministrantami, to sprawdzian nas ominie − wspomina ze śmiechem. − Tak mnie to wciągnęło, że byłem na Mszy św. prawie codziennie. W parafii był wspaniały klimat, świetny proboszcz, fajni wikariusze. Wkręciłem się w KSM, były wyjazdy, spotkania. Czułem się w kościele dobrze. W którymś momencie kolega namówił mnie na rekolekcje powołaniowe. Nie pamiętam, czy wtedy wiedziałem już, co to powołanie. Pojechaliśmy do ojców oblatów. Czy tam odkryłem, co to powołanie? Nie wiem…