Kościół z szatnią

Przeszło ćwierć wieku temu ks. prałat Tadeusz Pajurek, będący ówcześnie kapelanem szpitala psychiatrycznego w Lublinie, zapragnął wybudować przy szpitalu kościół. Nie miał jednak na to pieniędzy.

Żeby zrealizować swoje marzenie, postanowił finansowania szukać za granicą. W tym samym czasie powstała fundacja polsko-niemiecka, która miała za zadanie wspierać w Polsce cele społeczne i kulturalne. Ks. Pajurek wiedział, że kościoła nie wybuduje, ale postanowił stworzyć ośrodek rehabilitacyjny dla osób z zaburzeniami psychicznymi, oczywiście z kaplicą. 

Dziś, po 30 latach działania ośrodka i blisko 25 latach funkcjonowania kościoła rektoralnego im. św. Judy Tadeusza, miejsce to jednoczy ludzi z różnych środowisk i służy nie tylko tym, z myślą, o których zostało wybudowane. 

Od sześciu lat rektorem kościoła, który oficjalnie wchodzi w skład lubelskiej parafii Matki Bożej Fatimskiej, jest ks. Jerzy Cieślicki, człowiek, który przez długi czas był Sekretarzem Generalnym Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu. Dziś z powodzeniem prowadzi duszpasterstwo ludzi, którzy, choć mają swoje parafie, często właśnie kościół św. Judy Tadeusza wybierają, by Panu Bogu oddawać chwałę.

- Przychodzą do nas pacjenci i pracownicy szpitala, ale też mieszkańcy z okolicy - mówi ks. Jerzy. - Jest także wiele osób, które po prostu upodobały sobie ten kościół, i na niedzielne Msze św. przyjeżdżają nie tylko z innych dzielnic Lublina, ale także z innych miejscowości. 

Ksiądz Jerzy uważa, że to zasługa św. Judy Tadeusza, ale też faktu, że w kościele jest ciepło. - To dla ludzi ważne, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. U nas mogą ściągnąć płaszcze. Niektórzy mówią, że to kościół z szatnią, bo często swoje okrycia wierzchnie zostawiają za drzwiami, w szpitalu - śmieje się rektor. 

Dla wielu dodatkową atrakcją jest ogród wokół kościoła, który stanowi ozdobę, ale jest też swojego rodzaju miejscem terapii dla pacjentów. Przychodzą tu także w ciągu dnia ludzie z zewnątrz, żeby się zrelaksować czy pomodlić przed figurą Matki Bożej. 

Do kościoła przyzwyczajają się i pacjenci szpitala neuropsychiatrycznego, ośrodka “Misericordia” i często całe ich rodziny. Po opuszczeniu murów szpitalnych wracają, czując się związani z miejscem, klimatem, a także z działaniami podejmowanymi przez tutejszych duszpasterzy. - Kiedyś jedna pani, odwiedzając pacjenta w szpitalu, przyszła do naszego kościoła. Usłyszała, że organizujemy Wigilię dla osób samotnych, ubogich i potrzebujących. Napisała do mnie maila z zapytaniem, czy może jakoś pomóc. Tak się wciągnęła, że pomaga każdego roku. 

Nad społecznością skupioną wokół kościoła czuwa św. Juda Tadeusz. - To krewny Pana Jezusa - wyjaśnia ks. Jerzy. - Jest patronem spraw trudnych i po ludzku beznadziejnych. Utarło się przeświadczenie, że ma przysłowiowe “wejście”. 

W każdy czwartek o godz. 18 odprawiana jest Msza św. za wstawiennictwem św. Judy Tadeusza. Ludzie na kartkach piszą swoje intencje i wrzucają je do specjalnej skrzynki. - Na początku, jak przyszedłem tu pracować, było ich zaledwie kilka co tydzień, teraz dochodzi nawet do 100. 

Ludzie, jak mówi ks. Cieślicki, najczęściej proszą św. Judę o uratowanie małżeństwa. - Owszem są prośby o zdrowie, rozwiązanie trudnych problemów życiowych, ale najwięcej jest właśnie tych związanych z uzdrowieniem relacji małżeńskiej. 

I św. Juda Tadeusz działa. - Docierają do mnie informacje, że modlitwy zostały wysłuchane - podkreśla ks. rektor. - Ostatnio nawet była pani, która chciała ufundować konkretne wotum jako podziękowanie za doświadczoną łaskę. 

Intencje do czwartkowej modlitwy napływają do kościoła św. Judy Tadeusza także z całej Polski, a nawet z zagranicy, dzięki stronie internetowej judalublin.pl. Każdy przez specjalny formularz może złożyć swoją intencję.