Jedni studiują teologię, drudzy są jeszcze przed rozpoczęciem studiów, ale już poznają zasady życia we wspólnocie i charyzmat pozostawiony przez św. Franciszka. Niedziela Dobrego Pasterza była czasem szczególnej modlitwy o powołania i za powołanych. W parafii św. Franciszka to okazja do „adopcji zakonnika”. Zostały przygotowane specjalne obrazki ze zdjęciem każdego z braci formujących się w kapucyńskim seminarium i modlitwą do odmawiania. Chętni, którzy chcieli włączyć się w to dzieło, po każdej Mszy św. losowali imię konkretnego brata, dostawali obrazek i podpisywali zobowiązanie do modlitwy przez najbliższy rok.

Wzięci z ludu

– Bardzo potrzebujemy waszej modlitwy, nie tylko na drodze rozeznawania powołania, ale każdego dnia. My, kapłani czy bracia zakonni, nie bierzemy się z powietrza, ale wyrastamy z konkretnych rodzin, wspólnot, parafii. Stajemy się pasterzami owiec, jak Jezus mówi w Ewangelii, i naszym zadaniem jest tych owiec strzec, a nie je strzyc. Różnica w brzmieniu nieznaczna, ale w znaczeniu ogromna. Żeby dobrze wykonać powierzone nam zadanie, potrzebujemy nie tylko bliskości z Bogiem, ale też modlitewnego wsparcia. O to właśnie prosimy – byście wsparli nas siłą waszej modlitwy – mówi br. Artur Fredo, rektor Seminarium Braci Mniejszych Kapucynów w Lublinie.

Czas przygotowania

Formacja w tym zgromadzeniu ma kilka etapów. Najpierw jest postulat, kiedy kandydaci nie noszą jeszcze habitów, ale żyją we wspólnocie braci; potem nowicjat, czyli czas, kiedy kandydaci otrzymują habit i przygotowują się do pierwszych ślubów; następnie ponowicjat, który jest specyficznym czasem formacji trwającym od czasu złożenia pierwszych ślubów czasowych aż do profesji wieczystej. Po nim rozpoczynają się studia teologiczne, których uwieńczeniem są święcenia kapłańskie.