115 lat Biblioteki im. Łopacińskiego w Lublinie

Z okazji jubileuszu w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie odbyła się gala jubileuszowa, która była okazją do przedstawienia najważniejszych osiągnięć placówki i wręczenia odznaczeń państwowych.

– To była w Polsce druga publiczna biblioteka. Została założona w 1907 r. To owoc znakomitej postawy obywateli ówczesnego Lublina, kiedy mnóstwo inicjatyw z udziałem znanych malarzy, przemysłowców, nauczycieli, czy adwokatów, powoływało do życia różne instytucje – podkreślał wojewoda lubelski Lech Sprawka.
 
Wojewoda lubelski wręczył w imieniu Prezydenta RP Krzyże Zasługi, w dowód uznania zasług w działalności na rzecz rozwoju czytelnictwa i bibliotekarstwa. Wręczył też Medale za Długoletnią Służbę, przyznane za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej.

Na skutek nieszczęśliwego wypadku zmarł przedwcześnie Hieronim Łopaciński, językoznawca, etnograf, historyk kultury. Pozostawił po sobie cenny – liczący blisko 12 000 tomów – księgozbiór oraz wiele map, grafik, sztychów, numizmatów. Rok później zawiązało się Towarzystwo Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie. 26 maja odbyło się pierwsze organizacyjne zebranie Towarzystwa. Tę datę uznano za początek istnienia Biblioteki. Towarzystwo kupiło od spadkobierców Hieronima Łopacińskiego księgozbiór, przeznaczając go dla Biblioteki jego imienia. W 1908 roku udostępniono bibliotekę czytelnikom. Czytelnia mieściła się w gmachu podominikańskim na Starym Mieście, natomiast w roku 1922 roku została przeniesiona do gmachu dawnego Trybunału Koronnego, gdzie funkcjonowała do 1939 roku. Wówczas bibliotekę przeniesiono do nowej siedziby. W latach 1935–1939 Lubelski Związek Pracy Kulturalnej (przekształcony później w Instytut Lubelski), wzniósł przy ul. Narutowicza 4 budynek z przeznaczeniem na instytucje kulturalne, działające w Lublinie. Uroczyste otwarcie gmachu miało miejsce w czerwcu 1939 roku; uczestniczył w nim marszałek Edward Rydz-Śmigły.