Wydawało się, że Lublin jest dosyć daleko od Niemiec, ale niepokój był wszędzie tak samo duży. Kończyły się wakacje 1939 roku. Większość młodych mężczyzn miała już karty mobilizacyjne do wojska, ale nadzieja, że to „dmuchanie na zimne”, wciąż była ogromna. Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim profesorowie wciąż rozmawiali o możliwych scenariuszach wydarzeń. Wojna wydawała się nieunikniona, a wśród wielu wykładowców KUL nie brakowało takich, którzy już od pewnego czasu pisali artykuły krytykujące politykę Hitlera i głosili referaty podkreślające niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą III Rzesza. Zdawali oni sobie doskonale sprawę z tego, że w wypadku wojny ich życie znajdzie się w niebezpieczeństwie, gdy Niemcy zajmą Lublin.