Był związany z Lubartowem od 1982 roku. Sprowadził go tam ks. Andrzej Tokarzewski, widząc w nim kapłana potrzebnego w pracy w tym miejscu. Nie pomylił się. Ksiądz Józef z wielką pasją podjął się nie tylko budowania wspólnoty ludzi, ale i tworzenia parafii i wznoszenia kościoła. 40 lat swego kapłańskiego życia poświęcił pracy w tym mieście. Zmarł 7 stycznia w lubartowskim hospicjum św. Anny. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył abp Stanisław Budzik, który zaznaczył, że w obliczu śmierci należy pytać o życie.


Pytania o życie


− Młodemu człowiekowi życie może wydawać się wiecznością, może oszałamiać ogromem możliwości i perspektyw, jakie się otwierają. Myśl o własnej śmierci wydaje się nierzeczywista. Kiedy jednak stajemy u schyłku życia, przyznajemy rację mędrcowi ze Starego Testamentu, że wszystko to marność i pogoń za wiatrem. Dni nasze są jako cień na ziemi. Życie jest niczym powiew wiatru, który przychodzi i znika, jest niczym otwarcie i zamknięcie drzwi. Jednak taka wizja nas nie zadowala, jest zbyt powierzchowna. W innym miejscu Księgi Hioba czytamy, że życie człowieka jest walką. Wydaje się to bliższe wielu z nas. Zmagamy się z różnymi chorobami, złem, słabościami, przeciwnościami. Walka toczy się w sercu człowieka. Musimy ciągle zmagać się z pokusami i wybierać. Na pytanie o życie jest jeszcze jedna odpowiedź, płynąca z głębi wiary, która mówi, że życie człowieka jest darem miłosiernego Boga. Łaską jest samo wezwanie do życia naturalnego, a jeszcze większą łaską jest obietnica życia wiecznego – mówił abp Stanisław.


Kapłańska droga


Właśnie takim darem było także ziemskie życie ks. Józefa. Rozpoczęło się w 1945 roku we wsi Źwiartów. Wychował się z trojgiem rodzeństwa − bratem Ryszardem i dwiema siostrami Marią i Zofią; rodzice i brat już nie żyją. Szkołę podstawową ukończył w Źwiartowie. Następnie uczył się w Biskupiaku w Lublinie przez dwa lata, potem rok w Tomaszowie Lubelskim i zakończył naukę w Liceum Staszica w Lublinie. Po maturze w 1964 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Lublinie. W 1970 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Piotra Kałwy. Cztery lata pracował w parafii Baranów, następnie pięć lat w Annopolu i trzy lata w parafii św. Franciszka w Krasnymstawie. Od 1982 roku przebywał w Lubartowie, gdzie został skierowany przez arcybiskupa Bolesława Pylaka do tworzenia nowej parafii i podjęcia się budowy obiektów sakralnych. Budowa kaplicy rozpoczęła się przed końcem października. W maju nastąpiło poświęcenie kaplicy. W 1985 roku ukończył plebanię i część katechetyczną. Kościół był gotowy w 1993 roku, pięć lat później abp Józef Życiński dokonał jego konsekracji.