Żeby jakieś dzieło dobrze mogło się rozwijać, trzeba pilnie pracować i na kolanach powierzać je Jezusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie.
Z takiego założenia wyszedł bł. ks. Jakub Alberione, założyciel Rodziny Świętego Pawła. Tworzy ją dziesięć instytutów zakonnych i świeckich oraz stowarzyszenie świeckich katolików.
Lubelskie obchody Jubileuszu 100 lecia PDDMBył 21 listopada 1923 roku. W zakonnej kuchni sióstr paulistek pracowało kilka zakonnic, wypełniając swoje zwyczajne obowiązki. W pewnym momencie wszedł tam ks. Jakub Alberione, stanął na skrzynce po warzywach i wskazał na dwie z nich. Oświadczył, że od teraz odłącza je od tego dzieła i powierza im inne, równie ważne - będzie nim ofiarowywanie adoracji, modlitwy wstawienniczej i wynagradzającej w intencji apostolstwa dobrego druku oraz troska o kapłanów i liturgię.
Ksiądz Jakub Alberione pierwszy instytut powołał do życia w 1914 roku. Było to Towarzystwo Świętego Pawła, a rok później Córki Świętego Pawła, by poprzez ich działalność rozpowszechniać Ewangelię środkami społecznego przekazu. Już wówczas, na początku XX wieku wiedział, jaką wagę i znaczenie mają środki przekazu i chciał je wykorzystać na chwałę królestwa Bożego.
Kiedy zgromadzenia paulistów i paulistek już działały, ks. Jakub Alberione rozumiał, że trzeba kolejnego - takiego, które na kolanach przed Najświętszym Sakramentem oddawać będzie Bogu te dzieła, które już są. - Otwarty na znaki czasów, zaprasza kobietę do udziału w budowaniu różnorodności i komplementarności charyzmatów, służąc Kościołowi i jego misji. 10 lutego 1924 powstaje nowe Zgromadzenie Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza, za które odpowiedzialną zostaje siostra Urszula Rivata, która otrzymuje imię Scholastyka co oznacza „uczennica” - mówi o początkach zgromadzenia s. Magdalena.
- Nieustanne trwanie na adoracji w intencji nie tylko dzieła paulińskiego, ale i wszystkich kapłanów - głosicieli słowa Bożego, adoracja Najświętszego Sakramentu nocą, podczas której wynagradzamy wszelkie zło, jakie w tym czasie jest publikowane w środkach społecznego przekazu, i za ich odbiorców, którzy rano po te treści sięgną, to codzienność naszego zgromadzenia - wyjaśniają siostry.
Charyzmat Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza opiera się na trzech filarach, którymi są Eucharystia, kapłaństwo i liturgia.
– Gdyby nie kapłani, nie mielibyśmy Eucharystii, stąd tak wielka troska o nich, nie tylko modlitewna, ale w naszym przypadku konkretna służba kapłanom chorym, którym towarzyszymy do końca ich życia. Właśnie w Lublinie posługujemy w Domu Kapłanów, towarzysząc im w codzienności – mówi s. Irena, przełożona lubelskiej wspólnoty.
Dom w Lublinie jest jednym z kilku, w którym siostry posługują, ale historia zgromadzenia w Polsce sięga czasów przedwojennych.
- Kiedy ks. Alberione wysyłał gdzieś księży paulistów, starał się, by swoją posługą i modlitwą towarzyszyły im Siostry Uczennice Boskiego Mistrza. Pierwsze siostry przybyły do Polski w 1935 roku, jednak wojna nie pozwoliła wtedy rozwinąć się zgromadzeniu. Stało się to dopiero po jej zakończeniu, najpierw powstał dom w Częstochowie. Dziś jesteśmy obecne także w Warszawie i Olsztynie, a poza granicami Polski można nas spotkać na wszystkich kontynentach - podkreślają siostry.
Mimo upływu lat i zmieniających się warunków życia charyzmat zgromadzenia jest wciąż aktualny. Zgromadzenie Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza obecnie przeżywa 100- lecie istnienia. Z tej okazji siostry zapraszają do archikatedry lubelskiej na Eucharystię 29 października o godz. 11.30, której będzie przewodniczył abp Stanisław Budzik.