Droga Krzyżowa na Majdanku - śladami cierpienia i nadziei

Wielki Post to czas zadumy, refleksji oraz duchowej odnowy, w którym wierni przygotowują się do najważniejszych świąt chrześcijańskich - Wielkanocy. Jednym z najgłębszych symboli tego okresu jest niesienie krzyża, które przypomina o drodze Jezusa na Golgotę i jego ofierze dla ludzkości. Szczególnie wymownym miejscem do odprawienia takiej praktyki jest teren byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku.

- Droga Krzyżowa na Majdanku to wyjątkowa forma upamiętnienia tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w obozie zagłady. Od dwudziestu lat wierni podążają śladami więźniów, oddając się modlitwie i refleksji nad cierpieniem, nadzieją oraz miejscem Boga w historii i codziennym życiu. Procesja gromadzi każdego roku kilka tysięcy uczestników, pragnących w ciszy i skupieniu przeżywać tę wyjątkową modlitwę - informuje Centrum Duszpasterstwa Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej.

Tegoroczna edycja Drogi Krzyżowej zbiegająca się z obchodami Roku Jubileuszowego w Kościele Katolickim, nawiązuje do hasła „Pielgrzymi Nadziei”. Wierni będą rozważać losy więźniów Majdanka i poszukiwać odpowiedzi na pytanie: „Czy w obozie koncentracyjnym było miejsce dla Nadziei?”. W kontekście ich historii uczestnicy pochylą się także nad rolą nadziei we współczesnym świecie, w swoim życiu oraz w duchowości chrześcijańskiej.

Jak co roku, modlitwa zakończy się wspólnym wołaniem o pokój, które skierują do Boga przedstawiciele Kościoła Rzymskokatolickiego i Kościoła Greckokatolickiego. Jest to ważny moment refleksji nad potrzebą pojednania i pokoju w dzisiejszym świecie.

Majdanek – Miejsce Pamięci i Cierpienia

Obóz koncentracyjny na Majdanku został utworzony przez Niemców w 1941 roku na obrzeżach Lublina. Początkowo miał pełnić funkcję obozu jenieckiego, jednak szybko przekształcono go w miejsce masowej zagłady. W latach 1941-1944 przetrzymywano tam łącznie około 150 tysięcy więźniów, z których według szacunków zginęło od 78 do 110 tysięcy.

- Większość ofiar stanowili żydzi, Polacy, Białorusini, Ukraińcy i Rosjanie. Warunki w obozie były nieludzkie - głód, przemoc i choroby były na porządku dziennym. Więźniowie umierali w wyniku wycieńczenia, egzekucji oraz masowych mordów, takich jak „Akcja Erntefest” z 3 listopada 1943 roku, podczas której w ciągu jednego dnia zamordowano ponad 18 tysięcy osób. Dziś Majdanek pełni funkcję muzeum i miejsca pamięci. Zachowane baraki, komory gazowe oraz krematorium stanowią milczące świadectwo tragedii, jaka się tam rozegrała - mówi Agnieszka Kowalczyk-Nowak, rzecznik prasowy Państwowego Muzeum na Majdanku.

Pomnik Walki i Męczeństwa na terenie obozu przypomina odwiedzającym o ofiarach, które tam zginęły.

Niesienie Krzyża na Majdanku – Głęboka Duchowa Praktyka

Niesienie krzyża na Majdanku to nie tylko praktyka religijna, ale także akt pamięci i hołdu dla tych, którzy tam zginęli. Jest to moment refleksji nad ludzkim cierpieniem, złem, które może ogarnąć świat, oraz nad potęgą wiary i nadziei, które nawet w najciemniejszych czasach były dla więźniów Majdanka ostatnim schronieniem.

- Wielu wiernych decyduje się na niesienie krzyża w czasie Wielkiego Postu jako znak pokuty, żalu za grzechy i solidarności z cierpieniem Chrystusa. Przejście z krzyżem przez teren byłego obozu koncentracyjnego nabiera jednak dodatkowego, poruszającego znaczenia - mówi Olga, która od dekady bierze udział w tym nabożeństwie na Majdanku.

Przejście z krzyżem po tym miejscu uczy pokory i przypomina o wartości ludzkiego życia. To także wołanie o pokój i sprawiedliwość, aby podobne tragedie nigdy więcej się nie powtórzyły. Dla uczestników to niezwykle emocjonalne i głębokie doświadczenie, które pozwala inaczej spojrzeć na własną wiarę i historię.

Majdanek to miejsce, w którym każdy krok przypomina o ludzkim cierpieniu i okrucieństwie wojny. Niesienie tam krzyża w czasie Wielkiego Postu to akt głębokiej refleksji i duchowej pokuty. W świetle chrześcijańskiej wiary jest to także znak nadziei, bo mimo ogromu zła, jakie tam się dokonało, w sercach ludzi może nadal triumfować dobro, miłość i pamięć o tych, którzy odeszli.