Wspólnota parafialna w uroczystość Zesłania Ducha Świętego już po raz 25. zgromadziła się, by wspólnie dziękować Bogu za miłość, która przetrwała próbę czasu, oraz za świadectwo wierności i oddania, jakie dają jubilaci. W dniu swojego ślubu powiedzieli sobie „tak” – wobec Boga, Kościoła i bliskich. Po latach, z siwizną we włosach, ale z tą samą czułością i odpowiedzialnością w sercu, powtórzyli te słowa podczas Mszy Świętej jubileuszowej. Trzymali się za ręce, patrzyli sobie w oczy, a zgromadzeni wierni z podziwem i wzruszeniem wsłuchiwali się w słowa przysięgi: „Ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że Cię nie opuszczę aż do śmierci.”

Żywa Ewangelia miłości

Jubileuszowe obchody, zainicjowane przed ćwierćwieczem przez ks. prał. Józefa Łukasza, mają szczególne znaczenie w życiu parafii. To nie tylko wspomnienie rocznic. To święto miłości, która nie przemija. To przypomnienie, że sakrament małżeństwa to powołanie, które można realizować z radością i głęboką wiarą przez całe życie.

– Dla naszej parafii to coś znacznie więcej niż tylko rocznicowe obchody – podkreśla obecny proboszcz parafii ks. Wiesław Kosicki. – To czas szczególnego docenienia osób, które przez dziesięciolecia budowały swoje rodziny na fundamencie Ewangelii. Ich wierność, wytrwałość i wzajemne oddanie są żywym świadectwem tego, że miłość nie jest mitem, ale rzeczywistością – wymagającą, piękną i możliwą.

Współczesny świat często podważa wartość trwałych relacji. Dlatego tak bardzo świat potrzebuje takich świadków, jak małżonkowie obchodzący swoje jubileusze. Ich historie – pełne radości, ale i wyrzeczeń – są najlepszą lekcją życia, dojrzałej miłości i wiary. Srebrne, złote i diamentowe gody to nie tylko piękne liczby. To przede wszystkim symbol niezłomnej postawy, codziennej troski o drugiego człowieka, wspólnego przeżywania radości i trudów. Jubilaci, pytani o przepis na udane małżeństwo, odpowiadają skromnie, ale głęboko:

– Nie ma jednej recepty na szczęśliwe małżeństwo. Trzeba się rozumieć, ustępować sobie nawzajem, nie kłócić się o drobiazgi. I dużo rozmawiać – mówi jedna z pań, obchodząca z mężem 50. rocznicę ślubu. – Miłość to wybór, który odnawia się codziennie.

– Trzeba się wspierać, dbać o zdrowie, szanować i modlić się razem. Gdy są trudności, nie wolno się poddawać. Każdy dzień to nowy początek – dodaje jeden z mężów.

Ich słowa przypominają, że sakrament małżeństwa to nie tylko uroczysta chwila w kościele, ale wspólna droga przez życie – pełna radości i zmagań, łez i śmiechu, zwycięstw i porażek, ale zawsze razem.

Wspólna modlitwa i błogosławieństwo

Podczas uroczystości jubilaci otrzymali pamiątkowe błogosławieństwo i prezenty od parafii – skromne, ale pełne wdzięczności za to, że ich życie stało się katechezą dla innych. Mszę Świętą poprzedziły indywidualne błogosławieństwa par, modlitwy wdzięczności i intencje zanoszone do Boga za kolejne lata wspólnego życia.

Homilię wygłosił ks. Krzysztof Czajka, który podkreślił, że Duch Święty, choć trudny do uchwycenia ludzkimi zmysłami, objawia się poprzez swoje konkretne działania, takie jak cud przemawiania w językach przez apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy. Podkreślił również, że Duch Święty nie tylko wzmacnia wiarę i wolę, ale także działa w sakramentach.

– Działanie Ducha Świętego jest nie tylko widoczne w cudach czy znakach, ale także w codziennych sytuacjach, takich jak modlitwa, sakramenty czy w ciszy i refleksji. To właśnie Duch Święty pomaga nam zrozumieć tajemnicę wiary, umacnia naszą wiarę, daje siłę do nawrócenia i przemiany życia. Duch Święty działa na nas na różne sposoby – począwszy od pocieszenia, obrony, prowadzenia, aż po modlitwę za nas, szczególnie wtedy, gdy sami nie potrafimy się modlić. Nasza otwartość na działanie Ducha jest kluczowa – im bardziej się na niego otwieramy, tym bardziej możemy odczuwać jego obecność i moc – mówił homileta.

O miłości i małżeństwie bardzo często mówił także św. Jan Paweł II. Warto przypomnieć, że dokładnie 38 lat temu, w czerwcu 1987 roku, św. Jan Paweł II odwiedził Lublin podczas swojej pielgrzymki do ojczyzny. W Lublinie spędził zaledwie 10 godzin, ale ta pielgrzymka była ważna dla przyszłości Polski. W Szczecinie 1987 r. w mówił, że kluczem do długiego i szczęśliwego wspólnego życia, celebrującego na przykład „złote i srebrne gody”, jest przede wszystkim zgoda i wzajemne ustępstwa.

– Małżonkowie, klęcząc przed ołtarzem, mówią: "Nie opuszczę cię aż do śmierci". Tak mówi mąż do żony i żona do męża. Sakrament małżeństwa wyrasta z eucharystycznego korzenia i do Eucharystii prowadzi. Z tej przysięgi buduje się wspólnota życia i miłości, communio personarum, jedność serc i zjednoczenie z Bogiem – mówił Jan Paweł II.

Te słowa dziś nabierają szczególnego znaczenia – zwłaszcza w kontekście świadectwa jubilatów, którzy nie tylko wypowiedzieli te słowa, ale wypełnili je całym swoim życiem.

Święto miłości wiernej

Obchody jubileuszowe w parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej w Lublinie stały się nie tylko corocznym wydarzeniem, ale przede wszystkim przestrzenią, w której celebruje się najgłębsze wartości: miłość, wierność, poświęcenie i nadzieję. Wzruszenie obecne w oczach jubilatów, uśmiechy ich dzieci i wnuków, modlitwa wspólnoty – to wszystko tworzyło jedno: żywe świadectwo Ewangelii miłości. Bo przecież – jak przypominał św. Paweł – „Miłość nigdy nie ustaje”. A ci, którzy przed 25, 50 czy 60 laty powiedzieli sobie sakramentalne „tak”, dziś mówią to jeszcze dobitniej: miłość jest możliwa. I jest najpiękniejsza, gdy dojrzewa z czasem.