Łzy na obrazie Matki Bożej Częstochowskiej w lubelskiej katedrze, jakie pojawiły się 3 lipca 1949 r., stały się dla wielu znakiem troski Maryi o naród polski, który w tym czasie – tłamszony przez komunistyczne władze – nie mógł swobodnie wyznawać wiary. Wydarzenia z Lublina stały się głośne w całej w Polsce. Tysiące pielgrzymów przyjeżdżały, by zobaczyć płaczącą Maryję, nawracały się, doświadczały wielu łask, ale i represji ze strony władz. Wiara w cud była niebezpieczna i mogła skończyć się więzieniem oraz oskarżeniem o próbę obalenia ustroju. Od tamtej pory Maryja w katedrze odbiera szczególną cześć, a Jan Paweł II nazwał ją Matką Bożą Płaczącą.