Kościół ojców dominikanów w Lublinie jest jednym z nielicznych, który posiada relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Te, które obecnie znajdują się w kościele to niewielki fragment, choć do 1991 roku właśnie w tym kościele znajdował się jeden z największych fragmentów cennych relikwii. Niestety został skradziony.

- To wydarzenie wstrząsnęło nami dogłębnie, wierzymy jednak, że z Bożą pomocą kiedyś ten cenny skarb się odnajdzie i wróci do naszego klasztoru - mówił o. Arnold Pawlina przeor lubelskich dominikanów. W tej intencji prosił także o modlitwę.

14 września Kościół obchodzi święto Podwyższenia Krzyża upamiętniające odnalezienie relikwii Krzyża Chrystusowego w Jerozolimie w 335 roku oraz symboliczne wyniesienie Krzyża jako znaku zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią i złem.

- Dla nas ludzi wierzących krzyż jest znakiem zwycięstwa. To co do tej pory dla ludzi było poniżeniem i hańbą dzięki Jezusowi stało się pomostem zbawienia. Każdy z nas niesie swój krzyż, czasem jest cięższy, czasem lżejszy, nigdy jednak nie jest za ciężki, bo Bóg daje nam go na miarę naszych sił i sam pomaga nam go nieść. Pamiętajmy też, że to krzyż jest drogą do nieba, naszym szlakiem zbawienia - mówił ks. Mariusz Nakonieczny. 

Ojciec przeor przypomniał też historię lubelskich relikwii, które zostały przywiezione ze Wschodu. Część krzyża z Jerozolimy poprzez Bizancjum i Konstantynopol dotarła do Kijowa, skąd przywiózł ją do Lublina biskup Andrzej, dominikanin.

Lubelskie sanktuarium relikwii Drzewa Krzyża na przestrzeni wieków odwiedzali najznamienitsi Polacy, a wśród nich królowie: Jan Kazimierz i Jan III Sobieski. Przed relikwiami modlił się św. Jan Paweł II.

To, co się wydarzyło nocą 9 lutego 1991 roku wstrząsnęło wszystkimi. Był niedzielny poranek 1991 roku. Kilka minut przed szóstą. Zakrystian brat Iwo jak co dnia założył habit i szedł do kościoła, by otworzyć drzwi wiernym, którzy przyjdą na pierwszą niedzielną Mszę świętą. Był luty. Na dworze jeszcze ciemno. Padał śnieg. Brat Iwo wszedł od strony dziedzińca łączącego klasztor z bazyliką. Zapalił światło. Do drzwi wejściowych, znajdujących się pod chórem na końcu świątyni, miał jakieś kilkadziesiąt kroków. Zdążył zrobić zaledwie kilka, gdy nagle zauważył, że w kościele są już ludzie. Zdziwiony podszedł do drzwi. Były otwarte. Mimo swojego podeszłego już wieku ruszył czym prędzej w stronę prawej nawy, gdzie w kaplicy Firlejów zostały na noc relikwie. Krata od kaplicy była zamknięta. Uspokoił się, otworzył kratę, podszedł do ołtarza. Dużego relikwiarza nie było. Zginął też drugi, mniejszy.  Mimo wczesnej pory cały klasztor stanął na nogi. Przeor, ojciec Juliusz Żelazko, zawiadomił policję.

Skradziony relikwiarz  ważył 17 kg . Miał ponad metr wysokości. Dwa kawałki drewna ułożone w kształt krzyża. Każdy miał 30 cm długości i 3-4 cm grubości. W każdy piątek i niedzielę wystawiano go w ołtarzu głównym.

Mimo skrupulatnego dochodzenia sprawców nie udało się ustalić. Być może włamywacze nie wiedzieli co kradną, a zainteresowanie medialne sprawiło, że złodzieje zniszczyli relikwiarz? Trudno dziś powiedzieć co się wydarzyło, ale wciąż jest nadzieja, że relikwie się odnajdą.