Jest to trzynasta inauguracja roku akademickiego Centrum Studiów KUL dla Osadzonych - wydarzenie, które od lat zmienia życie osób odbywających karę. Łącznie 42 osoby, w tym 7 kobiet, studiują tu na różnych etapach edukacji. To wyjątkowy projekt, ewenement w skali kraju, który łączy wyzwania akademickie z procesem resocjalizacji. Studia prowadzone są w strukturach Wydziału Teologii KUL i obejmują m.in. psychologię, pedagogikę, socjologię, teologię, ekonomię i prawo. Ich celem jest nie tylko zdobycie wiedzy, ale przygotowanie do wspierania innych - zarówno w zakładach karnych, jak i po powrocie do społeczeństwa.

- W miejscu, w którym jestem, te studia dają mi możliwość samorealizacji, a w perspektywie przyszłości zawód, który chciałbym wykonywać - mówi Tomasz, student studiów magisterskich. Jak przyznaje, pogodzenie nauki z pracą w hospicjum i codziennymi obowiązkami nie jest łatwe, ale daje poczucie sensu i nadziei.

Równie inspirująca jest opowieść Wiktorii, studentki studiów licencjackich.
- Studia to ogromna możliwość. Spotkania z profesorami, rozmowy, wymiana doświadczeń to dla nas coś niezwykłego. To szansa na lepsza przyszłość, pracę po opuszczeniu więzienia i spokój ducha. W areszcie panuje gwar, codzienność jest trudna, ale tu czujemy się pełnoprawnymi studentami.

Uroczystość rozpoczęła się od Mszy Świętej, której przewodniczył bp Adam Bab, biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej. W homilii podkreślał, że każdy człowiek, niezależnie od przeszłości, ma prawo odkrywać swoją godność i sens życia. Biskup zachęcał osadzonych do dążenia ku wierze, prawdzie i odnalezieniu światła w życiu, podkreślając jednocześnie, że nikt nie ma prawa osądzać innych.

- Wydarzenie to ma głęboki wymiar religijny i modlitewny, służąc jako źródło odczytywania godności i sensu życia bez względu na dramatyczne doświadczenia, takie jak konflikt z prawem. Katolicki Uniwersytet Lubelski wspiera tę służbę, oferując kształcenie, które nie tylko poszerza wiedzę więźniów, ale również pomaga im na nowo odkryć osobistą wartość i godność. Cała działalność duszpasterstwa więźniów odzwierciedla centralne przesłanie chrześcijaństwa o możliwości odzyskania godności i wyjścia na prostą poprzez przyjęcie łaski. Nie ma sytuacji beznadziejnych. Człowiek może odzyskać swoją godność, przyjmując łaskę przebaczenia i pojednania - mówił bp Bab, przypominając, że edukacja w murach więzienia ma wymiar nie tylko intelektualny, ale i duchowy.

Program studiów w Centrum KUL dla Osadzonych od lat przynosi realne efekty. Absolwenci często wracają do społeczeństwa, znajdują pracę, zakładają rodziny i wspierają innych byłych osadzonych. Nowością w tym roku jest udział kobiet, które od ubiegłego roku studiują na studiach I stopnia.

- Kobiety angażują się w proces studiowania, podejmują wyzwania naukowe i integrują się z resztą grupy. To doświadczenie niezwykle budujące. Dla niektórych z nich to są naprawdę wyzwania związane z nowym językiem, również naukowym, ale widać zaangażowanie oraz widać postępy - podkreśla ks. dr hab. Mirosław Brzeziński, prof. KUL, prodziekan Wydziału Teologii KUL.

To, co wyróżnia te studia, to nie tylko program nauczania, ale możliwość przemiany życia. Każdy wykład, każde ćwiczenie, każda rozmowa z profesorem staje się krokiem ku nowej przyszłości - zarówno zawodowej, jak i osobistej. Tu, w murach aresztu, rodzą się marzenia o samodzielności, o pomocy innym, o odbudowie relacji rodzinnych, które kiedyś wydawały się stracone.

- To, że mogę studiować, jest dla mnie ogromną szansą. To nie tylko nauka, to oddech i odskocznia, możliwość myślenia o przyszłości - dodaje Tomasz.

Goszczący obecnie na KUL z gościnnymi wykładami DHC prof. Carl Anderson wspomniał, że zapoznał się z pracami dyplomowymi osadzonych i był pod wrażeniem ich wysokiego poziomu.

- Przed Wami ogromna szansa na rozpoczęcie nowego, bezpiecznego i mądrego etapu życia. Do pomocy macie wspaniałych wykładowców - mówił prof. C. Anderson do studentów.

Inauguracja roku akademickiego w Areszcie Śledczym w Lublinie to nie tylko wydarzenie formalne. To moment, w którym wiedza, nadzieja i wiara spotykają się w jednym miejscu, pokazując, że edukacja może zmieniać życie, nawet tam, gdzie wydaje się ono najbardziej ograniczone.