Był wśród nas - ks. Tadeusz Eugeniusz Kawala

Unikał frazesów

Ks. Kawala żył bardzo skromnie, nie zabiegał o rzeczy doczesne: godności, tytuły, apanaże. Jedynym  „luksusem”, który w jego mieszkaniu w Kostomłotach, Turowcu i Chełmie wyraźnie kontrastował z otoczeniem i budził zaciekawienie, była bogata biblioteka, duży zbiór kolorowej huculskiej ceramiki o bogatej ornamentyce i piękne ikony. To ikony, zgodnie ze wschodnią tradycją otaczane przez niego ręcznie haftowanymi ręcznikami, w jakimś stopniu wyrażały jego wrażliwość. To one tworzyły wewnętrzną przestrzeń jego świata, przestrzeń, która pozwalała mu przezwyciężać banalność i codzienność, oddzielić się od wszystkiego, co rozprasza. Był przy tym prawym i skromnym człowiekiem, wrażliwym na misterium obecności każdej osoby, na istnienie w niej dobra i zła, zwątpienia i wiary, upadku i łaski. Unikał frazesów i gotowych formuł tak na ambonie, jak i w codziennych kontaktach. Obca mu była jakakolwiek koturnowość. Swoje opinie wypowiadał w sposób jasny i niedwuznaczny, czasami - ulegając temperamentowi choleryka - za pomocą dosadnych słów i ciętych, natychmiastowych, niepozbawionych ironii ripost. 

Wdzięczna pamięć

Za otwartą postawę ekumeniczną, mimo osobistego oporu i wskutek namowy, otrzymał od Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego najwyższe odznaczenie, jakim jest Order św. Marii Magdaleny Równej Apostołom. 

Umarł w dniu 23 kwietnia 2009 r. późnym wieczorem, w szpitalu onkologicznym w Lublinie. Zasługuje na wspomnienie nie tylko on sam, ale i cała rzesza duchownych, na których życiowej drodze pojawił się przystanek o nazwie Katolicki Uniwersytet Lubelski. W stuletniej księdze naszej Alma Mater zapisało się ich tak wielu. Służyli i służą Kościołowi i Ojczyźnie. „Należy […] pamiętać – czytamy w liście Konferencji Episkopatu Polski na 100-lecie KUL - o całych pokoleniach polskich biskupów, którzy na KUL-u studiowali i wykładali. Wielka rzesza księży, sióstr i zakonników, uzyskawszy na Uniwersytecie naukowe stopnie i tytuły, zasiliła kadry nauczycielskie i wychowawcze w seminariach duchownych, sądach biskupich i wielu ośrodkach akademickich i formacyjnych".