Lubelski
Najnowsze Wydania
-
GN 02/2025 Dokument:(9106798,Wody czyste)
-
GN 01/2025 Dokument:(9097155,Blask prawdy)
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
Wyszukano wyników: 6258
Biskup z Brukseli: Nie oglądajcie się za siebie
- Nie mam problemu z tym, że jako chrześcijanie, katolicy nie jesteśmy większością. Mamy Ewangelię i chcemy z jej programem dotrzeć do ludzi, którzy mają mnóstwo innych propozycji. W Belgii żyje ogromna liczba osób, które nie wiedzą dosłownie nic o Ewangelii i Kościele - mówi bp Jean Kockerols z Brukseli.
To czas, gdy szczególnie jednoczy się nasza rodzina
Dzieci zadają wtedy wiele ważnych pytań o życie, śmierć i zmartwychwstanie. Starsi zatrzymują się w biegu codziennych spraw, by spojrzeć najpierw na Jezusa na Krzyżu, a potem odkryć pusty grób. Każdy przeżywa święta w inny sposób. O rodzinnym przeżywaniu Triduum opowiada Kasia Gumowska żona Michała, mama czwórki dzieci.
Nikt nie ma siły, by walczyć samotnie
– Wygląda to tak, że dzwoni do mnie ktoś z rodziny, a nie osoba chora. Przychodzę do domu. Chory odwraca twarz w drugą stronę. Nieraz bywa oburzony, że się pojawiam, ale z czasem nawiązujemy kontakt. Rodzina zazwyczaj nie wie, jak żyć z chorym na raka pod jednym dachem – mówi Anna Młynarska-Szczotka.
Pan Bóg daje powołania
Od lat obecne w parafii ojców kapucynów na Poczekajce w Lublinie, siostry kapucynki nie tylko angażują się w życie wspólnoty, ale też prowadzą dom dla dzieci, które z różnych przyczyn nie mogły pozostać w swoich rodzinach. W Niedzielę Chrztu Pańskiego dziękowały wszystkim za wsparcie i życzliwość oraz opowiadały o budowie nowego domu w Wąwolnicy.
Gdy felietonista schodzi na psy…
"Ja jak sobie pomyślę, że mogłabym mieć faceta, i wiesz, że dom, dzieci razem, jakieś wspólne życie – to od razu mi przychodzi na myśl: a jak będzie agresor jakiś czy...". Wybierając zaufanie, ryzykuję, że ktoś mnie zrani. Wybierając nieufność, niczego nie ryzykuję, funduję sobie samotność. Nawet w pełnym autobusie, jak to ślicznie kiedyś ujął Barańczak: "tłumną samotność".
