Lubelski
Najnowsze Wydania
-
GN 19/2025 Dokument:(9250678,Kościół prawa czy Kościół miłości?)
-
GN 18/2025 Dokument:(9238269,Człowiek jednej roli)
-
GN 17/2025 Dokument:(9228937,Synchronizacja i piękni ludzie)
-
Historia Kościoła (9) 03/2025 Dokument:(9220196,Państwo ze stosów. Czy Francja podłożyła za dużo ognia pod własną historię?)
-
GN 16/2025 Dokument:(9218524,Zwycięzca śmierci)
Wyszukano wyników: 56
W Lublinie i w Polsce zgubił swoje serce. Ks. prof. Józef M. De Smet
Życzliwość belgijskiego uczonego była niezwykle owocna i nieoceniona. W latach osiemdziesiątych, kiedy w Polsce brakowało wszystkiego, sklepy świeciły pustkami i obowiązywały kartki na żywność, prof. De Smet organizował zbiórki żywności i materiałów codziennego użytku, które trafiały do Lublina i innych miejscowości.
"Jak błyskawica przemknął przez naszą młodość". O ks. Henryku Hlebowiczu
Ks. Henryk Hlebowicz został beatyfikowany w gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej; Jan Paweł II, który tego dokonał, podczas pielgrzymki do Polski w 1999 r. stwierdził: "Za szczególną powinność naszego pokolenia w Kościele uważam zebranie wszystkich świadectw o tych, którzy dali życie dla Chrystusa".
Żył pięknie i odpowiedzialnie. O profesorze Czesławie Zgorzelskim
Jego postawę i działania kształtowała mocna i niezachwiana wiara, ale jak to ujął Jerzy Kłoczowski - jego "Głęboki, wiele znaczący w życiu katolicyzm był na antypodach jakiejkolwiek ostentacji. Wyrażał się na zewnątrz w moralnej prawości, prawdomówności, pogardzie dla wszelkich form cwaniactwa i krętactwa, łatwego karierowiczostwa".
"W kulowskim akademiku na ulicy Sławińskiego w Lublinie". Studia Edwarda Stachury
Sprawdzający dopisał uwagę: "Bogate słownictwo, fatalna ortografia". Tak Edward Stachura stał się żakiem lubelskiej, katolickiej wszechnicy stopniowo zyskując sławę jako poeta oraz utrwalając reputację notorycznego nomady i autostopowicza, niefrasobliwego studenta w dżinsowej kurtce, kręconymi włosami i gitarą przewieszoną przez plecy.
Był wśród nas - ks. Tadeusz Eugeniusz Kawala
Unikał frazesów i gotowych formuł, tak na ambonie, jak i w codziennych kontaktach. Obca mu była jakakolwiek koturnowość. Swoje opinie wypowiadał w sposób jasny i niedwuznaczny, czasami - ulegając temperamentowi choleryka - za pomocą dosadnych słów i ciętych, natychmiastowych, niepozbawionych ironii ripost.
