Znaleziono 28 wyników
"W kulowskim akademiku na ulicy Sławińskiego w Lublinie". Studia Edwarda Stachury
Sprawdzający dopisał uwagę: "Bogate słownictwo, fatalna ortografia". Tak Edward Stachura stał się żakiem lubelskiej, katolickiej wszechnicy stopniowo zyskując sławę jako poeta oraz utrwalając reputację notorycznego nomady i autostopowicza, niefrasobliwego studenta w dżinsowej kurtce, kręconymi włosami i gitarą przewieszoną przez plecy.
Pierwszy doktor nauk biblijnych w lubelskiej Wszechnicy
Dziecko warszawskiej Pragi, ze świetnym wykształceniem, poliglota, obyty w świecie, odznaczał się wyrazistym i silnym charakterem. Znany był z żywego temperamentu, ciętego języka, przypisywano mu autorstwo wielu anegdot, powiedzeń i bon motów. Miał opinię człowieka hardego i przeświadczonego o własnej wartości.
Był wśród nas - ks. Tadeusz Eugeniusz Kawala
Unikał frazesów i gotowych formuł, tak na ambonie, jak i w codziennych kontaktach. Obca mu była jakakolwiek koturnowość. Swoje opinie wypowiadał w sposób jasny i niedwuznaczny, czasami - ulegając temperamentowi choleryka - za pomocą dosadnych słów i ciętych, natychmiastowych, niepozbawionych ironii ripost.
Z ułańską fantazją. Rzecz o prof. Bronisławie Bouffale
Dużo i chętnie podróżował. "Byłem pełen podziwu dla jego bujnego życia. Znał cały świat i barwnie potrafił o nim opowiadać. Gawędziarzem był znakomitym", zanotował przywoływany już Konrad Bielski. Trzeba dodać, że nie tylko gawędziarzem. O swoich wyprawach pisał i to bardzo udatnie; jego dwukrotnie wydawane "Listy z podróży" także dziś zaciekawiają spostrzeżeniami odnośnie do kultury odwiedzanych miejsc i świadczą o dużej wiedzy z zakresu historii, geografii, ekonomii czy etnografii.
